Prof. Jurij Kluczkowski to znany ukraiński polityk i naukowiec. Ukończył Lwowski Uniwersytet Państwowy im. Iwana Franki (Wydział Fizyki, 1972), Instytut Administracji Publicznej i Samorządu przy Gabinecie Ministrów Ukrainy (1995) oraz Wydział Prawa na Czerniowieckim Uniwersytecie Narodowym im. Jurija Fedkowicza (2011). Kandydat nauk fizycznych i matematycznych, doktor nauk prawnych. Obecnie docent w Katedrze prawoznawstwa i prawa publicznego Wydziału Prawa Narodowego Uniwersytetu „Akademia Kijowsko-Mohylańska”. Autor blisko stu publikacji naukowych.  Czterokrotnie wybierany do Rady Najwyższej Ukrainy (Deputowany Ludowy Ukrainy w latach 1998-2012); Wiceprzewodniczący Rady Najwyższej ds. Budownictwa Państwowego i Samorządu Terytorialnego był także przedstawicielem prezydenta Ukrainy Wiktora Juszczenki w Radzie Najwyższej Ukrainy (2005-2006). Jedna z czołowych postaci (w przeszłości) Ludowego Ruchu Ukrainy i partii politycznej Związek Narodowy „Nasza Ukraina” (Wiktora Juszczenki).

Prof. J. Kluczkowski jest członkiem Polsko-Ukraińskiego Klubu Konstytucjonalistów i głównym twórcą projektu Kodeksu Wyborczego Ukrainy.

Prawo wyborcze było wyłącznym przedmiotem obrad Klubu w 2008r. – zob. W.Skrzydło, W.Szapował, K.Eckhardt (red.) (2010). Problemy prawa wyborczego Polski i Ukrainy, Materiały drugiego posiedzenia Polsko-Ukraińskiego Klubu Konstytucjonalistów (Sieniawa 29 września – 1 października 2008r.). Problematyka wyborcza (zwłaszcza w odniesieniu do wyborów samorządowych) pojawiała się także na  innych posiedzeniach. Aktywnym uczestnikiem obrad a także autorem referatów na tych posiedzeniach był m.in. dr Jurij Kluczkowski, konstytucjonalista, deputowany ludowy Ukrainy. Uchwalony w 2017r. w pierwszym czytaniu a w 2019 ostatecznie  Kodeks Wyborczy Ukrainy został  przygotowany właśnie na podstawie projektu opracowanego pod przewodnictwem Jurija Kluczkowskiego (zob. Wyborczyj kodeks Ukrajiny, naukowo-praktycznyj komentar, Kyjiw 2020, s.3 oraz P. Pietnoczka, Próby reformy systemu wyborczego do Rady Najwyższej Ukrainy w okresie przypadającym po Euromajdanie, „Środkowoeuropejskie Studia Polityczne” 2019 nr 1, s. 84.). O tym, że na kształt tego projektu wpływ miała działalność Klubu świadczy chociażby to, że w monografii wydanej w 2018 r. (Pryncypy wyborczoho prawa: doktrynalne rozuminnia, stan ta perspektywy zakonodawczoji realizaciji w Ukrajini. Kyjiw 2018) J. Kluczkowski wielokrotnie aprobująco przywoływał rozdziały  książki obrazującej efekty posiedzenia Klubu z 2008r. autorstwa pracowników WSPiA i osiem innych ich publikacji (w szczególności J.Buczkowskiego, Ł.Buczkowskiego, K.Eckhardta, B.Kitowskiego B. Majgiera, W. Skrzydło).

Proces uchwalania Kodeksu Wyborczego w Ukrainie ma długą historię. Jego opracowanie i uchwalenie już od 2005 systematycznie rekomendowały Ukrainie Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy, Komisja Wenecka oraz OBWE. W kwietniu 2008 roku z inicjatywy Przewodniczącego Rady Najwyższej Ukrainy została powołana grupa robocza  ds. wyborów pod kierownictwem Jurija Kluczkowskiego. Po dwóch latach pracy przedstawiła ona Parlamentowi projekt Kodeksu Wyborczego ( № 4234-1). Komisja Wenecka w konkluzji opinii na jego temat stwierdziła miedzy innymi,  iż niezależnie od wielu sugestii i uwag krytycznych jest to ważny krok naprzód w procesie reformy systemu wyborczego w Ukrainie.

Począwszy od 2009 roku pod obrady Rady Najwyższej wpłynęło  kilkanaście projektów ustaw wyborczych ale projekt Kodeksu Wyborczego uchwalony w lipcu 2019 r. oparty był właśnie na tym  przygotowanym przez J. Kluczkowskiego w 2010 r. i opiniowanym przez Komisję Wenecką.