1. Zagadnienia wprowadzające

Prokuratura stanowi aktualnie w Polsce samoistny segment struktury organizacyjnej państwa. W Polsce XX-lecia międzywojennego prokuratorzy związani byli ściśle z sądami odpowiednich stopni: funkcjonował więc „Prokurator Sądu Najwyższego”, „prokurator sądu apelacyjnego” i „prokurator sądu okręgowego” (wraz z odpowiednimi wiceprokuratorami). Jednocześnie „Naczelnym Prokuratorem” (który nie był „prokuratorem SN”) był Minister Sprawiedliwości co oznaczało złożenie najwyższego kierownictwa wobec prokuratorów w ręce czynnika rządowego (władzy wykonawczej).

Ten system organizacyjny funkcjonował początkowo, ujmując kwestię czysto formalnie, również w pierwszych latach po II wojnie światowej. Natomiast wydana 20. VII. 1950 ustawa o prokuraturze oznaczała zaadoptowanie w Polsce modelu prokuratury, funkcjonującego w ZSRR. Z organów prokuratorskich uczyniono główny czynnik...

pełny tekst publikacji w pliku poniżej